Geslachtsbepaling & iets bijzonders (marlou)

Geslachtsbepaling en nog iets anders bijzonders..

Lieve lezers,
Wat leuk dat jullie hier weer zijn om mijn blog te lezen!
Vandaag wil ik wat vertellen over week 7 want toen veranderde er veel en was het een erg hectische tijd voor ons. Ook vertel ik jullie over mijn echo van afgelopen maandag want wij hadden geslachtsbepaling maar die was erg verrassend, die kleine boef! Én ik heb jullie beloofd dat ik iets bijzonders met jullie zal delen.. dus dat ga ik ook nog doen!

Tot week 7 ging het eigenlijk heel goed met mij. Op de vreetbuien na voelde ik me niet ziek of moe. Helaas, dat veranderde in week 7. Wij gingen in die week verhuizen naar de andere kant van Nederland. Veel drukte maar mijn man had alles goed geregeld. Erg fijn. Toen wij bij de woning kwamen had hij de hele woning al ingericht zodat ik me gelijk thuis zou voelen en me niet druk hoefde te maken. Zo lief! Maar dat was ook nodig.. ik werd wakker op een zondagochtend en toen begon het. 4 á 5 keer overgegeven gedurende dag. (Lekker hè, ook dat hoort er blijkbaar bij?) Ik voelde me zo ziek, echt niet te beschrijven. We zouden bijna naar het ziekenhuis vertrekken omdat ik echt het gevoel had dat dit niet goed zou aflopen. Toch wilde mijn man mij iets te eten geven, de laatste keer dat we het zouden proberen en anders zouden we naar het ziekenhuis gaan. Hij gaf mij Arabische thee met brood met daarop Arabisch kruiden. Wat een wondermiddel! Na een kwartiertje kreeg ik weer kleur in mijn gezicht en was alles over.
Vanaf week 7 kwam de misselijkheid, hoofdpijn en vermoeidheid met vlagen terug, en nog steeds.
Afgelopen maandag hadden wij dus weer een echo. Alle bloedonderzoeken waren goed. Die maandag zouden we horen of het een jongen of een meisje is.

Helaas, daar had hij of zij geen zin in. Draaide het ruggetje naar ons toe en draaide zich alleen om, om even strekoefeningen te doen. Die kleine boef! We weten dus nog steeds niet wat het is en moeten nu een maand wachten. Bij de vorige echo kon mijn man helaas niet aanwezig zijn en was dus erg benieuwd naar de kleine maar helaas haha!
Ik wil graag als afsluiting van deze blog, van deze week nog iets met jullie delen.
Het is erg persoonlijk en nog vrij nieuw maar ik ben bekeerd tot islam. Wat houdt dat nou precies in? Nou eigenlijk minder dan het klinkt. Ik heb nu een God waar ik in geloof. Voorheen wist ik niet zo goed of er “meer” was want ik ben zonder geloof opgegroeid. Wat natuurlijk prima kan zijn. Ieder voor zich! Ik respecteer ieder persoon met elk geloof of ook zonder geloof. Maar ik miste iets in mijn leven maar wist niet goed wat. Een aantal mensen die ik ken zijn moslim en was nieuwsgierig wat dat nou precies inhoudt. Ben toen een keer mee gegaan naar de moskee en kreeg daar een bijzonder gevoel. Zo mooi en bijzonder en de mensen daar waren heel open en vriendelijk. Ik ben me toen meer gaan verdiepen en uiteindelijk sprak het me goed aan en ben ik sindsdien moslim(a). Ben zelf niet veel veranderd alleen heb ik geleerd om nog beter voor de medemens te zijn. Nóg meer dan eerst. Voel me sindsdien goed en sta veel positiever in het leven.

Volgende week vertel ik jullie wat meer over mijn persoonlijke verhaal betreft geloof maar ook over de andere weken van de zwangerschap én zijn wij al begonnen met de garderobe van ons wondertje. Ook is er al een begin in de babykamer! Benieuwd?
Volgende week donderdag meer! 

Heel veel liefs,
Marlou